TEHNIKA UPOTREBE DRAME U NASTAVI GEOGRAFIJE
Originalni naučni rad
Apstrakt
Upotreba drame je aktivan pristup u procesu učenja gde se učesnici identifikuju s ulogom koju igraju, kao i situacijama u kojima se nalaze. Ovakav segment nastave zapravo zalazi i u vanjezičku kategoriju, jer socijalna interakcija uključuje komunikaciju na mnogim nivoima. U užem, konkretnijem smislu, tehnika drame uključuje pantomimu, igranje uloga, improvizaciju, simulaciju, interaktivne aktivnosti kao što su različiti oblici dijaloga i dramatizacija narativnog teksta. Dakle, upotreba tehnike drame u nastavi nije novi koncept. Tehnika drame pruža odličnu osnovu za istraživanje teoretskih i praktičnih aspekata nastave. U ovom radu obrađena je tehnika drame u nastavi geografije, način njenog izvođenja i primena u samoj nastavi. Takođe, prikazana je i kao inovacija u nastavi geografije, tehnika koja na poseban način stavlja učenika u prvi plan u nastavi, odstupa od tradicionalnih nastavnih metoda i uključuje učenika u sam nastavni proces. Eksperimentalno istraživanje sprovedeno je među učenicima drugog razreda gimnazije opšteg smera. Uzorak su činili učenici koji su podeljeni po razredima u eksperimentalnu i kontrolnu grupu, odnosno učenici sa kojima je ista nastavna jedinica odrađena na tradicionalnom tipu časa i učenici koji su nastavnu jednicu obradili tehnikom drame. Istraživanje je pokazalo da su deca prihvatila novu nastavnu tehniku i sa istom savladala datu nastavnu jedinicu. Aktivizacija učenika stavljena je u prvi plan.
Reference
Bojović, D. (2010). Više od igre: Ispričaj mi priču. Dramske metode u radu s djecom. Split: Harfa d.o.o.
Čubrilo, V. (2008). Dramska skupina u osnovnoj školi 2, 267-61, Zagreb: Hrvatski časopis za teoriju i praksu nastave.
Džokić, Z. (2010). Moć psihodrame. Psihopolis Institut. Novi Sad
Gruić, Iva. (1999). Odgojno kazalište. Zbornik Učiteljske akademije u Zagrebu 1. 219- 223.
Кrušić V. (2014). Okvir za različitost – Razvoj suvremene dramske pedagogije 2, 56- 61, Novi Sad: „Scena” – časopis za pozorišnu umetnost.
Кrušić, V. (2013). Što sve može drama. Zagreb: HCDO.
Lazarević, D. A., Sinđelić, M., & Vlahović, E. (1993). The drama workshop in psychological education at secondary schools. Psihologija, 26(1-2), 173-180.
Lekić, К. (2007). Igram se a učim. Zagreb: HCDO.
Likert, R. (1932). A technique for the measurement of attitudes. In: Archives of Psychology, R.S. Woodeorth (Ed.), No. 140, New York University, New York.
Milosavljević, S. (2014). Drama u obrazovanju dece i mladih – Iskustva i refleksije 2, 40-47, Novi Sad: „Scena” – časopis za pozorišnu umetnost.
Nemeth-Jajić, J. (2008). Igrokaz u razrednoj nastavi. Hrvatski: časopis za teoriju i praksu nastave hrvatskoga jezika, književnosti, govornoga i pismenoga izražavanja te medijske kulture, 6(1),29-44.
Pallant, J. (2007). SPSS Survival Manual A step-by-step guide to data analysis using SPSS for Windows version 15. (3rd Ed.). Crows Nest, N.S.W.: Allen & Unwin.
Poljak, V. (1980). Didaktika. Drugo izdanje. Zagreb: Školska knjiga.
Rimac Jurinović, M. (2018). Procesna drama u kurikulumu suvremene škole (doktorska disertacija). Zagreb: Odsjek za kroatistiku Filozofskog fakulteta.
Robinson К. (2011). Element, otkrijte svoje talente – budite kreativni – radite ono što volite. Zagreb: HCDO.
Romelić, J. (2004). Metodika nastave geografije. Prirodno-matematički fakultet. De- partman za geografiju truiѕam i hotelijerstvo. Novi Sad.
Romelić, J., Ivanović Bibić, Lj. (2015). Metodika nastave geografije. Prirodno- matematički fakultet. Departman za geografiju turizam i hotelijerstvo. Novi Sad.
Turković, J. (2017). Nastavna načela u klasičnoj i aktivnoj geografiji u VI razredu. Master rad. Prirodno-matematički fakultet, Novi Sad.
